Dorośli oraz ich dzieci spędzą ferie zimowe  na zimowiskach, półkoloniach lub w domu. Zima swą zmienną pogodą i temperaturami pokazuje, że warunki na aktywny wypoczynek mogą być różne i nie zawsze bezpieczne. Temperatury powietrza rzadko spadały mocno poniżej zera, więc pokrywa lodowa na akwenach może mieć bardzo cienką warstwę, która może zarwać się nawet pod małym dzieckiem. Zwróćmy uwagę gdzie i jak się bawimy.

Oto kilka prostych zasad bezpiecznego wypoczynku nie tylko dla dzieci i młodzieży:

1. Omijaj zamarznięte jeziora, rzeki, stawy - nigdy nie można być pewnym wytrzymałości tafli lodowej. Jeśli chcesz bezpiecznie jeździć na łyżwach, skorzystaj z przygotowanych lodowisk w miejscach do tego przeznaczonych.
2. Wybieraj bezpieczne miejsca do zabawy - z dala od ulic, mostów, torów kolejowych.
3. Zjeżdżaj na sankach, nartach z górek, które znajdują się daleko od jezdni.
4. Organizując kulig, zrób to w miejscach bezpiecznych, poza ruchliwymi drogami publicznymi.
5. Nie zaczepiaj sanek do pojazdów mechanicznych (np. samochodu, quada), gdyż jest to bardzo niebezpieczne i może skończyć się tragicznie.
6. Rzucając śniegowymi kulkami zwróć uwagę, czym, gdzie i w kogo rzucasz np. nie mogą to być przechodnie, okna lub przejeżdżające samochody - można stać się sprawcą groźnego wypadku. Nigdy nie celuj w głowę!
7. Zimą szybko zapada zmrok - wracając z miejsca zabawy dzięki elementom odblaskowym będziesz widoczny na drodze.
Zapamiętaj bezpłatne telefony alarmowe, na które możesz dzwonić zarówno z telefonów komórkowych, jak i stacjonarnych:
- STRAŻ POŻARNA - 998,
- POLICJA - 997,
- POGOTOWIE RATUNKOWE - 999,
- NUMER ALARMOWY - 112.

Każdego roku z powodu zatrucia tlenkiem węgla, potocznie zwanego czadem, ginie kilkadziesiąt osób w całej Polsce. Bardzo często nie ma to związku z powstaniem pożaru, a wynika jedynie z niewłaściwej eksploatacji budynku i znajdujących się w nich urządzeń
i instalacji grzewczych. Przepisy zobowiązują do czyszczenia kominów!
Zgodnie z § 30 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z 21 kwietnia 2006 r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów (Dz. U. Nr 80,poz. 563), w obiektach w których odbywa się proces spalania paliwa stałego, ciekłego lub gazowego,usuwa się zanieczyszczenia z przewodów dymowych i spalinowych:
• cztery razy w roku w domach opalanych paliwem stałym(np. węglem, drewnem),
• dwa razy w roku w domach opalanych paliwem ciekłym i gazowym,
• co najmniej raz w miesiącu, jeżeli przepisy miejscowe nie stanowią inaczej od palenisk
zakładów zbiorowego żywienia i usług gastronomicznych.
• co najmniej raz w roku usuwamy zanieczyszczenia z przewodów wentylacyjnych.
Z kolei art. 62 ust. 1 pkt 1 c ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2006 r. Nr 156,poz. 1118 z późn. zm.) zobowiązuje właścicieli i zarządców bloków mieszkalnych i domów
jednorodzinnych do okresowej kontroli, co najmniej raz w roku stanu technicznego instalacji
gazowych oraz przewodów kominowych (dymowych, spalinowych i wentylacyjnych). Skąd się bierze czad i dlaczego jest tak niebezpieczny?
Tlenek węgla powstaje podczas procesu niepełnego spalania materiałów palnych, w tym paliw, które występuje przy niedostatku tlenu w otaczającej atmosferze.
Niebezpieczeństwo zaczadzenia wynika z faktu, że tlenek węgla:
• jest gazem niewyczuwalnym zmysłami człowieka (bezwonny, bezbarwny i pozbawiony smaku),
• blokuje dostęp tlenu do organizmu, poprzez zajmowanie jego miejsca w czerwonych ciałkach
krwi, powodując przy długotrwałym narażeniu (w większych dawkach) śmierć przez uduszenie.
Co jest główną przyczyną zaczadzeń?
Głównym źródłem zatruć w budynkach mieszkalnych jest niesprawność przewodów kominowych:
wentylacyjnych, spalinowych i dymowych.
Wadliwe działanie wspomnianych przewodów może wynikać z:
• ich nieszczelności,
• braku konserwacji, w tym czyszczenia,
• wad konstrukcyjnych,
• niedostosowania istniejącego systemu wentylacji do standardów szczelności stosowanych
okien i drzwi, w związku z wymianą starych okien i drzwi na nowe.
Powyższe może prowadzić do niedrożności przewodów, braku ciągu, a nawet do powstawania
zjawiska ciągu wstecznego, polegającego na tym, że dym zamiast wydostawać się przewodem
kominowym na zewnątrz, cofa się z powrotem do pomieszczenia.
Co zrobić, aby uniknąć zaczadzenia?
W celu uniknięcia zaczadzenia należy:
• przeprowadzać kontrole techniczne, w tym sprawdzanie szczelności przewodów kominowych,
ich systematyczne czyszczenie oraz sprawdzanie występowania dostatecznego ciągu
powietrza,
• użytkować sprawne techniczne urządzenia, w których odbywa się proces spalania, zgodnie z
instrukcją producenta,
• stosować urządzenia posiadające stosowne dopuszczenia w zakresie wprowadzenia do obrotu;
w sytuacjach wątpliwych należy żądać okazania wystawionej przez producenta lub importera
urządzenia tzw. deklaracji zgodności, tj. dokumentu zawierającego informacje o specyfikacji
technicznej oraz przeznaczeniu i zakresie stosowania danego urządzenia,
• nie zaklejać i nie zasłaniać w inny sposób kratek wentylacyjnych,
• w przypadku wymiany okien na nowe, sprawdzić poprawność działania wentylacji, ponieważ
nowe okna są najczęściej o wiele bardziej szczelne w stosunku do wcześniej stosowanych w
budynku i mogą pogarszać wentylację,
• systematycznie sprawdzać ciąg powietrza, np. poprzez przykładanie kartki papieru do otworu
bądź kratki wentylacyjnej; jeśli nic nie zakłóca wentylacji, kartka powinna przywrzeć do wyżej
wspomnianego otworu lub kratki,
• często wietrzyć pomieszczenie, w których odbywa się proces spalania (kuchnie, łazienki
wyposażone w termy gazowe), a najlepiej zapewnić, nawet niewielkie, rozszczelnienie okien,
• nie bagatelizować objawów duszności, bólów i zawrotów głowy, nudności, wymiotów,
oszołomienia, osłabienia, przyspieszenia czynności serca i oddychania, gdyż mogą być
sygnałem, że ulegamy zatruciu czadem; w takiej sytuacji należy natychmiast przewietrzyć
pomieszczenie, w którym się znajdujemy i zasięgnąć porady lekarskiej.
W trosce o własne bezpieczeństwo, warto rozważyć zamontowanie w domu czujek dymu
I gazu. Koszt zamontowania takich czujek jest niewspółmiernie niski do korzyści, jakie daje zastosowanie tego typu urządzeń (łącznie z uratowaniem najwyższej wartości, jaką jest nasze życie).
Jak pomóc przy zatruciu tlenkiem węgla?
W przypadku zatrucia tlenkiem węgla należy:
• zapewnić dopływ świeżego czystego powietrza; w skrajnych przypadkach wybijając szyby
w oknie,
• wynieść osobę poszkodowaną w bezpieczne miejsce, jeśli nie stanowi to zagrożenia dla
zdrowia osoby ratującej; w przypadku istnienia takiego zagrożenia pozostawić przeprowadzenie
akcji służbom ratowniczym,
• wezwać służby ratownicze (pogotowie ratunkowe, PSP),
• jak najszybciej podać tlen,
• jeżeli osoba poszkodowana nie oddycha, ma zatrzymaną akcję serca, należy natychmiast
zastosować sztuczne oddychanie np. metodą usta - usta oraz masaż serca,
• nie wolno wpadać w panikę, kiedy znajdziemy dziecko lub dorosłego z objawami zaburzenia
świadomości w kuchni, łazience lub garażu; należy jak najszybciej przystąpić do udzielania
pierwszej pomocy. Od stosowania się do powyższych rad może zależeć nasze zdrowie i życie oraz zdrowie i życie naszych bliskich. A wystarczy jedynie odrobina przezorności.
Opracowanie: Biuro Rozpoznawania Zagrożeń Komendy Głównej Państwowej Straży
Pożarnej
Tlenek węgla CO, potocznie zwany czadem.
W temperaturze pokojowej jest to bezbarwny i bezwonny gaz.
Ma silne własności toksyczne.
Gromadzi się głównie pod sufitem ponieważ ma nieco mniejszą gęstość od powierza.
Toksyczne działanie tlenku węgla wynika z jego większego od tlenu (250-300 razy) powinowactwa do hemoglobiny zawartej we krwi.
Tworzy on połączenie zwane karboksyhemoglobią, które jest trwalsze niż służąca do transportu tlenu z płuc do tkanek oksyhemoglobina (połączenie tlenu z hemoglobiną). Dochodzi więc do niedotlenienia tkanek, co w wielu przypadkach prowadzi do śmierci.
Tlenek węgla trwale łączy się z ponad 80% hemoglobiny, co sprawia, że tylko niewielka ilość
hemoglobiny może połączyć się z tlenem. Ilość ta jest jednak niewystarczająca dla ludzkiego
organizmu. Nadmiar karboksyhemoglobiny powoduje niedotlenienie organizmu, a w najgorszym
przypadku nawet śmierć przez uduszenie.
Wdychanie nawet niewielkiej ilości tlenku węgla może spowodować zatrucie, silny ból głowy, wymioty, zapadnięcie w śpiączkę a nawet zgon.